فـهـمـیـدم از دور و بـرم، آمد محـرّم            لـبـریـز شـد چـشـم تـرم، آمـد مـحـرّم

در کـنج هـیئت‌ها عـلَم را تکـیه دادند            بـا إذن شـاه بــا کــرم، آمــد مــحــرّم

مـثــلِ لـهــوف و مـقـتـل إبـن مـقــرّم            سـر تـا به پـا شـعـله‌ورم، آمـد محـرّم

کنج حسیـنـیه؛ حسن سینه زد و گفت            دیـدی چه آمـد بر سـرم، آمـد مـحـرّم

فـطرس خـبر آورده که امشب نوشته            جـبـریل بـر بـال و پـرم...آمـد محرّم

پیراهنم مشکی شده! چون همزمان با            تـعـویضِ پـرچـم در حـرم آمد محـرّم

می‌خواست از من دور باشد شرّ شیطان            دلـواپـسـم شـد مــادرم، آمـد مــحــرّم

جان می‌دهـم در آیه‌هایِ سورۂ کهـف            آتـش گـرفـتـه حـنجـرم، آمـد مـحـرّم!

رخت عزا پوشید زینب! گفت با اشک            خون گریه کن ای معجرم! آمد محرم!